Πληροφορίες για την Ένωση

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Αίτημα για Παροχή Κρίσιμων Δημόσιων Πληροφοριών (28.09.2011)

Αγαπητοί συνάδελφοι,
ειδικά τις τελευταίες ημέρες βιώνουμε όλοι στις Υπηρεσίες μας μια απίστευτη αναστάτωση με εμφανή πλέον επίπτωση στην συνολική λειτουργική επάρκεια της Διοίκησης. Αιτία αυτής της απόλυτα εύλογης αναστάτωσης δεν είναι άλλη από τις συνεχείς κυβερνητικές ανακοινώσεις για πρωτοφανή επερχόμενα μέτρα στον δημόσιο τομέα αναφορικά με κύμα απολύσεων. Επίσης, όλοι λαμβάνουμε πλέον εξαιρετικά μειωμένες αποδοχές, ώστε το επίπεδο διαβίωσής μας να έχει ήδη εκπέσει και ουδείς να γνωρίζει τί μας επιφυλάσσει το μέλλον...
Η ανησυχία μας εντείνεται πολύ περισσότερο, καθώς γνωρίζουμε ότι στην ελληνική Διοίκηση ΟΥΔΕΠΟΤΕ εφαρμόστηκε κάποιο συνολικό ορθολογικό σύστημα διοίκησης του ανθρώπινου δυναμικού της αναφορικά με την πρόσληψη, την εξέλιξη και την μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων, γεγονός που δεν μπορεί να γεννά προσδοκίες τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον.

Εκτιμούμε ότι είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος αποτελμάτωσης του δημόσιου τομέα σε όλο του το εύρος, ιδίως εάν λάβουμε υπ' όψιν την προχειρότητα σχεδιασμού του επικείμενου μισθολογίου - βαθμολογίου, καθώς ο σχεδιασμός αυτός - στον βαθμό που υπάρχει - έχει ήδη αλλάξει τουλάχιστον τρεις φορές.

Για το λόγο αυτό, η Ένωση Αποφοίτων κατέθεσε σήμερα αίτηση πρόσβασης σε κρίσιμες δημόσιες πληροφορίες (απόφαση συγκρότησης της περίφημης επιτροπής κατάρτισης του μισθολογίου - βαθμολογίου, σχετικές μελέτες που ανατέθηκαν σε εξωτερικούς συμβούλους κλπ) ώστε να γνωρίζουμε ποιος, με ποιες διαδικασίες, με ποια εχέγγυα αντικειμενικότητας, αμεροληψίας και επιστημοσύνης και σε ποιο χρονικό διάστημα έχει αναλάβει την επεξεργασία αυτού του εξαιρετικά κρίσιμου για την λειτουργία της Διοίκησης νομοθετήματος.

Στη νέα ιστοσελίδα της Ένωσης (www.enap.gr) μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να δεί την αίτηση και τα συνημμένα έγγραφα που την τεκμηριώνουν.
Η Ένωση Αποφοίτων ΕΣΔΔ & ΕΣΤΑ παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, ιδίως την κρίσιμη αυτή περίοδο, και θα τοποθετηθεί επί όλων των θεμάτων σε επικείμενη δημόσια παρέμβασή της.
ΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΕΝΑΠ

Αναβολή για τον Νοέμβριο πήρε το ενιαίο μισθολόγιο

Αλλον ένα μήνα αναβολή πήρε το ενιαίο μισθολόγιο αφού ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος είπε χθες ότι αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή από την 1η Νοεμβρίου.
Σύμφωνα με το σχέδιο που είχε συζητηθεί αρχικώς με την τρόικα, το μισθολόγιο θα ίσχυε από την 1η Οκτωβρίου. Αυτό όμως διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν εφικτό αφού ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η επεξεργασία των σχετικών - επίμαχων - ρυθμίσεων.
Ο κ. Βενιζέλος θέλησε να καθησυχάσει τους φόβους των δημοσίων υπαλλήλων, υποστηρίζοντας ότι το νέο μισθολόγιο δεν θα θίξει το 80% από αυτούς, παρά το γεγονός ότι η μεσοσταθμική μείωση θα είναι 20%.
Μάλιστα, υποστήριξε ότι μπορεί και ένα 10% των δημοσίων υπαλλήλων να ευνοηθεί ελαφρώς με μια αύξηση της τάξεως του 7%. Αυτό σημαίνει ότι όλο το βάρος του μισθολογίου θα επωμιστεί 10%-20% των υπαλλήλων. Δηλαδή, 90.000-180.000 εργαζόμενοι θα υποστούν περικοπές 1,2 δισ. ευρώ, που αντιστοιχεί σε ετήσιες απώλειες 7.000-14.000 ευρώ για τον καθένα. Πρόκειται κυρίως για τους υπαλλήλους με τα μεγάλα επιδόματα, τα οποία επιχειρήθηκε αρχικώς να μετονομαστούν σε προσωπικές διαφορές, αλλά διαφώνησε η τρόικα με αποτέλεσμα να αποφασιστεί η κατάργησή τους. Πάντως, ο κ. Βενιζέλος άφησε χθες να εννοηθεί ότι μέρος της απώλειας θα καλυφθεί ίσως από το πριμ παραγωγικότητας, το οποίο όμως θα δοθεί κυρίως σε υπηρεσίες των οποίων το αποτέλεσμα μπορεί να αποτιμηθεί άμεσα γιατί συνδέονται με έσοδα και δαπάνες του Δημοσίου ή των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης. Αυτό επιτρέπει να αντισταθμιστεί η απώλεια που θα έχουν π.χ. οι εφοριακοί με ένα πριμ, ανάλογα με τα έσοδα που θα εξασφαλίζουν στο Δημόσιο. Παραμένει όμως ένα κενό για τις υπηρεσίες, των οποίων το αποτέλεσμα δεν μπορεί να αποτιμηθεί.
Εξάλλου, ο κ. Βενιζέλος είπε ότι η μείωση των συντάξεων άνω των 1.200 ευρώ κατά 20% αντιστοιχεί σε μεσοσταθμική μείωση των συντάξεων κατά 4%. Η μείωση αυτή, σχολίασε, είναι αρκετά σημαντική αν ληφθεί υπόψη ότι προηγήθηκε άλλη μείωση τον περασμένο χρόνο, λόγω των περικοπών των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας.
Σημειώνεται ότι η δαπάνη της κεντρικής διοίκησης (χωρίς τις ΔΕΚΟ, ΟΤΑ κ.τ.λ.) για μισθούς είναι 11,3 δισ. ευρώ και για συντάξεις είναι 6,2 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία του προϋπολογισμού.
 

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Public opinion on government spending

Μια ενδιαφέρουσα έρευνα της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης σχετικά με την άποψη που έχει το κοινό για τα επίπεδα των κυβερνητικών δαπανών. Δημοσιεύθηκε στο "The Economist online" στις 15.9.2011.

Splurge or slash?

 How do the public feel about current levels of government spending?
VIEWS on the best way to deal with the rich-world’s debt problems vary across its countries, according to the latest annual survey of American and European public opinion by the German Marshall Fund, a think-tank. The poll shows clear support for austerity over stimulus in the rich world. That may be because announced austerity plans have yet to kick in: Britain is an exception to this, and there views seem to be more finely balanced. The biggest change in sentiment can be seen in the euro area. In 2009 only 8% of Italians thought their government was spending too much compared to 49% who now want it cut. In Portugal and Spain nearly one-third of those asked two years ago thought that too little was being spent, an opinion now held by only a fraction of that.

Διεθνής Βράβευση Καθηγητή ΕΣΔΔΑ κ. Παναγιώτη Καρκατσούλη

Ο καθηγητής στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης κ. Παναγιώτης Καρκατσούλης έχει επιλεγεί να βραβευθεί με το Διεθνές Βραβείο Δημόσιας Διοίκησης από την Αμερικανική Ακαδημία Δημόσιας Διοίκησης.

Με το Διεθνές Βραβείο για τη Δημόσια Διοίκηση, η Αμερικανική Ένωση Δημόσιας Διοίκησης τιμά έναν διακεκριμένο - μη Αμερικάνο - ακαδημαϊκό ή επαγγελματία για τη σημαντική συμβολή του στη δημόσια διοίκηση σε πολλά έθνη. Με το βραβείο έχουν τιμηθεί εξέχουσες προσωπικότητες από χώρες της Ευρώπης, της Ασίας κ.λ.π..

Η διαδικασία που ακολουθείται για την επιλογή της διακεκριμένης προσωπικότητας που θα βραβευτεί είναι η υποβολή υποψηφιοτήτων από γνωστές προσωπικότητες του χώρου. Επισημαίνεται ότι την υποφιοτητα δεν την θέτει ποτέ ο ίδιος ο υποψήφιος αλλά πάντα κάποιο εξέχων μέλος της διεθνούς κοινότητας της δημόσιας διοίκησης. Στη σύνεχεια για κάθε υποψήφιο σχηματίζεται φάκελος με στοιχεία του βιογραφικού του, επιστημονικές δημοσιεύσεις, εργασίες και έργα τα οποία έχει κάνει και έχουν συμβάλλει στην εξέλιξη της επιστήμης και της πρακτικής της δημόσιας διοίκησης, καθώς και επιστολές συνεργατών του που να αναδεικνύουν την αξία του και την ικανότητά του να υπηρετεί τη δημόσια διοίκηση σε πολλά μέρη του κόσμου. Στη συνέχεια, εννεαμελής επιτροπή αποτελούμενη από προσωπικότητες της δημόσιας διοίκησης από όλο τον κόσμο, αποφασίζει κρίνοντας τον φάκελλο του κάθε υποψηφίου.

Η βράβευσή του αποτελεί μεγάλη τιμή για την χώρα μας, σε μια στιγμή μάλιστα, που ο δημόσιος τομέας της λοιδορείται από πολλούς. Αποτελεί βεβαίως και μεγάλη τιμή για τις τάξεις των αποφοίτων, καθώς πολλοί εξ' ημών είχαμε το προνόμιο να παρακολουθήσουμε τις χαρισματικές διαλέξεις του στο πλαίσιο της φοίτησής μας στις Σχολές.

Πηγή: www.enap.gr

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Managers as Designers in the Public Services: Beyond Technomagic

Μέσα από την ερευνητική του εργασία μέσα από την οποία προέκυψε το βιβλίο "Managers as Designers in the Public Services: Beyond Technomagic", ο καθηγητής David Wastell επισημαίνει ότι οι δημόσιοι managers χρειάζεται να στραφούν στον ανασχεδιασμό των υπηρεσιών και να ξανασκεφτούν τη σχέση τους με την τεχνολογία. Η τελευταία δεν αποτελεί παρά μόνο ένα εργαλείο επεξεργασίας της προσφοράς υπηρεσιών. Κατά τον ερευνητή, μόνο ο ανασχεδιασμός μπορεί να προσδώσει προστιθέμενη αξία στην αποδοτικότητα των δημόσιων υπηρεσιών.

Public managers need to see their primary task as systems design and abandon magical thinking about technology

Drawing on recent research, David Wastell argues that public managers need to adopt design attitudes and rethink their relationship with technology such that it can become a tool to configure the workplace optimally for service performance and delivery.
What do managers do, or rather what should they do, is a simple enough question. But answers abound: to be “strategic”, to provide charismatic leadership, to make decisions, to command and control, to “manage performance” through targets and indicators, to motivate staff, and so on.

In my recently published book, Managers as Designers in the Public Services: Beyond Technomagic, I offer a different formulation of the primary role of the manager. Not a novel definition I grant, but equally, not one which most managers would spontaneously use to describe their practice. I argue that managers should see their primary task as “systems design”.
Design as the antidote to technomagic

Rethinking the managerial role is important, not least because it enjoins a different relationship with technology. Design-minded managers don’t need to concern themselves with the implementation of technological “solutions” spawned elsewhere, but with the potential of technology to configure the workplace optimally for service performance and delivery. They do not need to be technical specialists, but they do need to understand this potential and engage as designers.
In the book, I show through a series of cautionary tales how important it is that managers embrace the design role and the consequences of abdicating this responsibility. Most of my recent research has been in children’s social care, and I have drawn extensively on the vicissitudes of the Integrated Children’s System (ICS), a top-down attempt to reform child protection in which technology played a central part, to make my case for design.
But the ICS is just one recent example in a long dismal litany of failed efforts at IT-based innovation in the public services. The root causes are always the same, of managers abdicating their responsibility for systems design. Technology is seen by many in  senior positions as a “magic bullet”. The antidote to such “magical thinking”, which I dub technomagic, is design.
Managers and the prevalence of IT failure

Technology is the most important design tool at the disposal of managers, but it can also create some wicked problems if a “design attitude” is not adopted. There is a body of research evidence which has accumulated over nearly 30 years on the miscarriage of “IT initiatives”, with failure rates as high as 80 per cent reported at one time or another.
Research has sought to tease out the “critical success factors” which predispose projects to achieve the desired benefits. It is striking that the success factors are predominantly managerial prerogatives, not technical ones. There is general agreement that users must be engaged in the development of systems, and that strong leadership at the top of the organisation is required, as is effective project management based on clearly defined objectives aligned with strategic goals. Failed projects typically represent management failures, of flawed decision making and lack of engagement; technology per se is seldom to blame.
Defining systems design
It is important to define the term “system”.  By “system”, I mean “the work system”,  defined as “a system in which human participants and machines perform work using information, technology, and other resources to produce specific products and/or services”.  The definition is critical.  Often “system” is used colloquially to refer narrowly to the “computer system”. In modern organizations, “work systems” will include IT components, and indeed IT is often an integral part, as it was for the ICS. But the ICS was much more than a computer system; it was an all-pervasive “system of work”.
So-defined,  it should now be clear why I assert the design of such “sociotechnical” systems to be the manager’s primary task, i.e. to configure the work-system under their jurisdiction as efficiently and effectively as possible. What else could “management” possibly mean?
Doing design:  principles and exemplars
Design is a collaborative process, inherently involving managers at all levels, and a common vocabulary and understanding of roles and responsibilities is critical if design work is to be done well. A formal methodology can help create such a “design culture”, and the book outlines one such approach (SPRINT), which I co-developed over ten years ago with Salford City Council.
Key design precepts of SPRINT include: the need for a user-centred approach, for  in-depth ethnographically-informed understanding of work practices, for systems thinking, for rigorous evaluation of benefits following a process-outcome approach. The need to build sustainable internal capacity for design within the organization is also emphazised.
SPRINT has been used by Salford as its primary tool for service redesign and innovation over the last decade or so, and has been widely adopted further afield in the local government community. The book provides examples where notable success has been accomplished, balanced by critical reflection on counter-examples. The failure of the ICS, where managers played little part in its design, with examples of successful innovation, shows the importance of managers pitching themselves into the thick of design, getting to grips with the potential of technology to make a positive difference.
Evidence-based management
Another key theme is evidence-based management (EBM). The need for an evidence-based approach is intrinsic to the design attitude.  Unlike the hurly-burly of everyday decision-making, when organizations embark on major change initiatives, time and space are available to consult the evidence-base, including academic research and theory furnished by the management sciences. This include disciplines like my own – Information Systems – which has a particularly rich knowledge-base.
EBM goes both ways, offering benefits to both Research and Practice; as Marx quipped: “practice without theory is blind, theory without practice is sterile”. The quality and relevance of management science can only be enhanced by closing the gap, which should be self-evidently important as the social value of publicly-funded research finds itself more and more in the spotlight.
Design in the age of austerity
In the times ahead, the design attitude will become ever more pertinent as public managers, and the value they add, are apt to come under increasing scrutiny, and the pressures grow to do more with less. Let designing be the “day job”, be it radical innovation, or the continuous improvement of existing services. To a degree, designing can be helped by following certain disciplines, but it is a matter of ingenuity too, of improvisation and resourcefulness, driven by the ethic to increase “public value”. It is the design attitude which ultimately counts.

Πηγή: LSE

Ετήσια Έκθεση για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD 2011)

Ετήσια Έκθεση για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD 2011) 



Το πλήρες κείμενο της Έκθεσης σε αγγλικό κείμενο βρίσκεται εδώ
Αδιέξοδη η λιτότητα, επιτακτική η ανάπτυξη
Αντί για μείωση μισθών στο Νότο, αύξηση μισθών στη Γερμανία προτείνει η έκθεση του οργανισμού UNCTAD
Οι επισημάνσεις της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD) θυμίζουν στους θιασώτες της λιτότητας το προφανές: η μείωση του εισοδήματος των νοικοκυριών δεν μπορεί να οδηγήσει παρά μόνο σε οικονομικό αδιέξοδο μια χώρα.

Ο διεθνής οργανισμός σημειώνει στην τελευταία του έκθεση ότι οι παράγοντες της παγκόσμιας οικονομίας «δεν διδάχθηκαν τίποτε από την τελευταία χρηματοπιστωτική κρίση».

«Οι υπέρμαχοι της δημοσιονομικής αυστηρότητας αξιολογούν ως απαραίτητη την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών για την ανάκαμψη μιας οικονομίας. Όμως είναι σχεδόν καθολικά αποδεκτό ότι η αναξιοπιστία των ίδιων των αγορών ήταν εκείνη που οδήγησε την παγκόσμια οικονομία σε κρίση» σημειώνει η πολυσέλιδη έκθεση.

Οι συντάκτες της διαπιστώνουν «με έκπληξη το γεγονός ότι οι παράγοντες διαμόρφωσης πολιτικής και μέρος της κοινής γνώμης εμπιστεύεται ακόμα τους οίκους αξιολόγησης που αναδείχθηκαν τόσο αναξιόπιστοι στο πρόσφατο παρελθόν».

Και την οικονομική πολιτική της Γερμανίας κατακεραυνώνει ο διεθνής οργανισμός όμως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι οι προτάσεις εξόδου από την κρίση.

Αυξήστε μισθούς στη Γερμανία

Οι συντάκτες της έκθεσης δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να θυμίζουν «τα βασικά» που γνωρίζουν όλοι οι απόφοιτοι οικονομικών σχολών. Το χάσμα της ανταγωνιστικότητας μεταξύ Βορρά και Νότου στην ευρωζώνη είναι αδιαμφισβήτητο. Όμως η CNUCED προτείνει αντί να μειώνονται τα εισοδήματα στις πιο αδύναμες οικονομίες, να αυξηθούν οι μισθοί στις πιο ισχυρές χώρες όπως η Γερμανία. Αυτό θα έδινε αυτομάτως ώθηση στην εγχώρια καταναλωτική ζήτηση της ισχυρής χώρας (πχ Γερμανία) και θα διατηρούσε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των πιο αδύναμων οικονομιών (πχ Ελλάδα).

«Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική δεν έχει καμία πιθανότητα επιτυχίας διότι πολύ απλά μια εθνική οικονομία δεν λειτουργεί όπως μια επιχείρηση ή ένα νοικοκυριό που απλώς κάνει οικονομία στις δαπάνες χωρίς όμως αυτό να μειώνει τα έσοδα». Όπως εξηγείται διεξοδικά στην ανάλυση, το κράτος που μειώνει τις δαπάνες οδηγεί σε ασφυξία την οικονομία που οδηγείται σταδιακά σε μαρασμό. «Το άμεσο αποτέλεσμα της λιτότητας είναι η βελτίωση των οικονομικών της χώρας όμως σε βάθος χρόνου η κατάσταση αποδεικνύεται μη βιώσιμη για τα δημοσιονομικά και το χρέος» καθώς η ζήτηση και η κατανάλωση υποχωρούν δραματικά και προκαλείται ύφεση που ανακυκλώνει το πρόβλημα. «Αλλοι στόχοι θα πρέπει να τεθούν, όπως η πλήρης απασχόληση και η αναδιανομή των εισοδημάτων με κοινωνικά κριτήρια» τονίζει η έκθεση.

Φραγμός στην κερδοσκοπία

«Για να διασφαλιστεί η σταθερότητα και να επανέλθει σε μια βιώσιμη ανάπτυξη η παγκόσμια οικονομία, απαιτείται ένα αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο στο χρηματοπιστωτικό τομέα ώστε να κατευθυνθούν οι επενδύσεις σε παραγωγικούς τομείς».

Η ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία θα παραμένει παράγοντας αστάθειας των αγορών όσο δεν τίθενται κανόνες που θα αποτρέπουν τους επενδυτές από κινήσεις εις βάρος εθνικών οικονομιών, αναφέρει το κείμενο. Σημειώνεται ότι η συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών σε αγορές διατροφικών προϊόντων και πρώτων υλών θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες και όχι να διαστρέφει τις τάσεις της αγοράς.

«Τέσσερα μέτρα θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη λειτουργία των αγορών υπό την προϋπόθεση ότι θα ληφθούν ταυτόχρονα: διαφάνεια ως προς τα πραγματικά στοιχεία για τις πρώτες ύλες (σοδειές διατροφικών προϊόντων ή αποθέματα πετρελαίου), διαφάνεια ως προς τα επενδυτικά προϊόντα που σχετίζονται με τις πρώτες ύλες (ποιος επενδύει σε τι), περιορισμοί ή ακόμα και απαγόρευση σε συγκεκριμένες επενδύσεις βασικών διατροφικών προϊόντων και τέλος παρέμβαση των ρυθμιστικών αρχών στις αγορές όποτε κρίνεται αναγκαίο για την αποτροπή κερδοσκοπικών διακυμάνσεων.
«Το σημερινό ''μη σύστημα'' ευνοεί την αταξία και θα δημιουργεί συνεχώς κρίσεις» αναφέρει συμπερασματικά η έκθεση προτείνοντας μεταξύ άλλων ρυθμίσεις στον τραπεζικό κλάδο και τις συναλλαγματικές συναλλαγές.
Πηγή: To Βήμα

Ευ. Βενιζέλος: Νέα μείωση μισθών

Εξαγγελία του υπουργού Οικονομικών σε ομιλία του από την Ουάσιγκτον

Nέα μείωση μισθών 20% στο Δημόσιο τομέα εξήγγειλε την Κυριακή από την Ουάσιγκτον ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλος μιλώντας ενώπιον μελών του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Ινστιτούτου IIF.

 Η εξειδίκευση των απωλειών για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, η οποία θα προέλθει την εφαρμογή του Ενιαίου Μισθολογίου-Βαθμολογίου από 1ης Οκτωβρίυ, δεν περιλαμβανόταν στις ανακοινώσεις που έκανε ο υπουργός Επικρατείας κ. Η. Μόσιαλος της προηγούμενη εβδομάδα.

Επιπλέον, ο υπουργός Οικονομικών έκανε λόγο για κατάργηση φοροαπαλλαγών με δημοσιονομικό όφελος 0,6% του ΑΕΠ η οποία θα ισχύσει αναδρομικά από 1ης Ιανουαρίου του 2011. Για το τέλος ακινήτων ανέφερε ότι το όφελος θα είναι 1,1% του ΑΕΠ και ότι θα ισχύσει καθ' όλη τη διάρκεια του Μεσοπρόθεσμου, ως και το 2014.

Ο κ. Βενιζέλος αναφέρθηκε επίσης σε «μέση μείωση 4% στις συντάξεις» στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος και επανέλαβε την εφαρμογή της εργασιακής εφεδρείας για 30.000 εργαζόμενους το 2011.

Στην ομιλία με τίτλο «Σπάζοντας τον φαύλο κύκλο» ο υπουργός Οικονομικών ανέφερε ότι η Ελλάδα, λόγω των μεγεθών της, «δεν είναι το κεντρικό πρόβλημα της ευρωζώνης και ούτε μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για τη νέα φάση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης». Ο υπουργός ανέφερε ότι ο στόχος για τις αποκρατικοποιήσεις είναι η είσπραξη 28 δισ. ευρώ ως το τέλος του 2014.

Κατά τη διήμερη παραμονή του στην Ουάσινγκτον ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης συναντήθηκε με τον επικεφαλής του IIF κ. Τσάρλς Νταλάρα και είχε μεταξύ άλλων συζητήσεις τον Πρόεδρο της Deutsche Bank κ. Ζόζεφ Άκερμαν, τον Υπουργό Οικονομικών της Ινδίας και τον Διοικητή της Τράπεζας της Κίνας. Επίσης, συμμετείχε σε πρόγευμα εργασίας με τους επικεφαλής 15 μεγάλων τραπεζών με τους οποίους συζήτησε για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο πλαίσιο των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου.

Κατά το κρίσιμο απογευματινό ραντεβού με την γενική διευθύντρια του ΔΝΤ κ. Κριστίν Λαγκάρντ και με τον Πρόεδρο της ΕΚΤ κ. Ζαν Κλοντ Τρισέ συζητήθηκαν όλα τα θέματα που αφορούν την πορεία της ανταλλαγής ομολόγων και την ολοκλήρωση της αξιολόγησης από την τρόικα. Οπως ανέφερε αργότερα σε ανακοίνωση του ΔΝΤ, τα στελέχη του θα βρεθούν «το πιθανότερο» μέσα στην εβδομάδα στην Αθήνα.

«Εάν δεν είχα στο μυαλό μου τις θυσίες που καλείται να κάνει ο ελληνικός λαός, τις δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις, εάν δεν είχα στο μυαλό μου το βαρύ κλίμα που υπάρχει στην Ελλάδα γιατί περνάμε μια πολύ μεγάλη εθνική κρίση και βρισκόμαστε σε μια λεπτή και επικίνδυνη φάση, θα μπορούσα να πω ότι είμαι αισιόδοξος, ότι εδώ διαμορφώθηκε ένα κλίμα σαφώς καλύτερο από το κλίμα που υπήρχε στην Πολωνία πριν από μερικές μέρες» δήλωσε ο κ. Βενιζέλος μετά το πέρας των συναντήσεων.

Ο υπουργός Οικονομικών φθάνει από τις ΗΠΑ στην Αθήνα μέσω Φρανκφούρτης λίγο πριν τις 17.00 τις Δευτέρας και αναμένονται ανακοινώσεις για την συγκεκριμενοποίηση των μέτρων.
 
Πηγή: To Βήμα

Το συνταγματικό δικαίωμα στη μονιμότητα

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΜΑΝΙΤΑΚΗ*

 Η συνταγματική εγγύηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, όπως κατοχυρώνεται σήμερα στο άρθρο 103 παρ. 4, είναι πολύ παλιά και καθιερώθηκε με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1911 με την έλευση του Ελευθερίου Βενιζέλου, ως δραστική αντιμετώπιση της κομματικής φαυλοκρατίας και ασυδοσίας, που επικρατούσε μέχρι τότε, σχετικά με τους διορισμούς και τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Κάθε πολιτική παράταξη που κέρδιζε τις εκλογές φρόντιζε να απολύει όλους τους υπαλλήλους που είχε διορίσει η προηγούμενη κυβέρνηση και να τους αντικαθιστά με τους δικούς της. Οι απολυμένοι συγκεντρώνονταν σε ένδειξη διαμαρτυρίας στην πλατεία της πόλεως των Αθηνών και έκλαιγαν απελπισμένοι τη μοίρα τους. Η πλατεία αυτή ονομάστηκε, εκ του λόγου αυτού, πλατεία Κλαυθμώνος.
Εκατό χρόνια ακριβώς μετά το σημαδιακό αυτό ιστορικό προηγούμενο, η μοίρα αυτού του τόπου μάς αναγκάζει, αντί να γιορτάσουμε την επέτειό του, να ξαναθυμηθούμε τη νομική και θεσμική σημασία του και να συμπυκνώσουμε το νόημά του, όπως μας το κληροδότησε η εκατονταετής εφαρμογής της μονιμότητας από τον νομοθέτη και τη διοίκηση και όπως το ερμήνευσε η συνταγματική μας νομολογία. Ήδη πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας είχε διευκρινίσει ότι η κατάλυση της δημοσιοϋπαλληλικής σχέσης, την οποία επιφέρει αναγκαστικά η ενδεχόμενη νομοθετική κατάργηση της οργανικής θέσης που κατέχει ο δημόσιος υπάλληλος ανατρέπεται και η απόλυση του δημοσίου υπαλλήλου αποτρέπεται, όταν ο νομοθέτης προβλέψει ταυτόχρονα με την κατάργηση τη δημιουργία νέων θέσεων όμοιων με τις καταργημένες. Τότε ο υπό απόλυση δημόσιος υπάλληλος έχει δικαίωμα διορισμού και αυτοδίκαιης ένταξης στις νέες οργανικές θέσεις. Στην απόφαση π.χ. 1725/1955, που επιβεβαιώνει προγενέστερη νομολογία, το ΣτΕ διακήρυξε ότι «οι δημόσιοι υπάλληλοι οι απολαύοντες της κατά το Σύνταγμα μονιμότητος διατηρούσι ταύτην […] και εις περίπτωσιν καθ' ην αι κατεχόμεναι υπ' αυτών θέσεις μεταφέρονται εκ της δημοσίας υπηρεσίας εις το υφιστάμενον ή νεοϊδρυόμενον νομικόν πρόσωπον δημοσίου δικαίου».
Έκτοτε, παγίως ο νομοθέτης όταν καταργούσε οργανικές θέσεις για διαφόρους λόγους, μεταξύ των οποίων και η αναδιάρθρωση υπηρεσιών, φρόντιζε να εντάσσει τους υπαλλήλους των οποίων οι θέσεις καταργούνταν στις νέες θέσεις που δημιουργούνταν. Όταν οι νεοϊδρυόμενες θέσεις ήταν κατ' ουσίαν όμοιες προς αυτές που καταργήθηκαν γινόταν παγίως δεκτό ότι αναβίωνε η συνταγματική προστατευόμενη μονιμότητα του απολυθέντος λόγω καταργήσεως της οργανικής θέσης. Η περίπτωση της αναβίωσης θα πρέπει να διακριθεί πάντως από τη διατήρησή της λόγω αυτοδίκαιης ένταξης, διότι είναι κάτι το διαφορετικό και το επιπλέον. Αυτό αποτελούσε μια πάγια πρακτική, η οποία λειτουργούσε ως έμπρακτη ερμηνεία της συνταγματικής εγγύησης της μονιμότητας και αποτέλεσε τη βάση για τη θεμελίωση ενός συνταγματικού πλέον δικαιώματος των δημοσίων υπαλλήλων στη μονιμότητα.
Έτσι μπορούμε σήμερα να ισχυριστούμε ότι από το άρθρο 103 παρ. 4 του Συντάγματος απορρέει ένα συνταγματικό δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων στη μονιμότητα, το οποίο αναβιώνει μόλις ανασυσταθούν μετά από συγχώνευση, αναδιάρθρωση ή ανασύνταξη δημοσίων υπηρεσιών ή νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου θέσεις όμοιες από άποψη αντικειμένου ή καθηκόντων με αυτές που καταργούνται. Δημιουργείται δηλαδή, ακόμη και αν έχουν εν τω μεταξύ απολυθεί, ένα δικαίωμα αυτοδίκαιου επαναδιορισμού τους. Η αναβίωση αυτή της μονιμότητας δεν αφορά συγκεκριμένα τις νέες θέσεις που ιδρύονται, που μπορεί να είναι και λιγότερες από τις καταργούμενες, αλλά γενικά και αφηρημένα τις δημόσιες υπηρεσίες ή τη δημόσια υπηρεσία με τη λειτουργική του όρου έννοια, που επιτελεί όμοια καθήκοντα και εξυπηρετεί τις ίδιες ανάγκες.
Οι υπό απόλυση δημόσιοι υπάλληλοι λόγω νομοθετικής κατάργησης της θέσης τους διαθέτουν άρα συνταγματικό δικαίωμα διορισμού ή επανένταξης ή μετάταξης γενικά στο Δημόσιο, ακόμη και σε άλλη ή παρεμφερή με την καταργούμενη δημόσια υπηρεσία, εφόσον μεταξύ των άλλων, όλα αυτά τα χρόνια, τους δημιουργήθηκε η δικαιολογημένη εμπιστοσύνη ότι το συνταγματικό τους δικαίωμα στη νομιμότητα δεν είναι δυνατόν να το θίξει ο κοινός νομοθέτης.
Το πόσο δίκαιη και δικαιολογημένη είναι αυτή η πεποίθηση των εν λόγω υπαλλήλων είναι πιστεύω περιττό να αναλύσω. Δεν τολμώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα επιχειρήσει το αντίθετο, το οποίο θεωρώ ούτως ή άλλως απάνθρωπο: και μόνη η σκέψη του με ξεπερνά ως νομικό, ως συνταγματολόγο, ως δημοκρατικό πολίτη.

* Ο Αντώνης Μανιτάκης είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου
Πηγή: Η Αυγή

Θα καταργηθούν δεκάδες χιλιάδες οργανικές θέσεις

«Οι περισσότερες είναι περιττές και σήμερα παραμένουν κενές, αφού η τεχνολογία τις καθιστά ξεπερασμένες», λέει στα «ΝΕΑ» ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Καταργούνται δεκάδες χιλιάδες οργανικές θέσεις στον δημόσιο τομέα για τις οποίες μάλιστα δεν απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση. Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Δημήτρης Ρέππας με συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» εξηγεί ότι η συγκεκριμένη διαδικασία βρίσκεται προ των πυλών - αφήνει να εννοηθεί ότι δεν αφορά μόνο κενές θέσεις -, ενώ ουσιαστικά προαναγγέλλει άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο με την αλλαγή του Συντάγματος μετά το 2013. Παράλληλα, συνδέει την αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας με τις προσπάθειες και τις θυσίες των πολιτών, τονίζοντας μάλιστα ότι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν θα είναι τα τελευταία μόνο εάν διασφαλιστεί η εθνική συνεργία...
Κύριε υπουργέ, μετά και την ανακοίνωση των νέων επώδυνων μέτρων η κοινωνία βράζει. Μπορείτε να διαβεβαιώσετε ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά;
Μόνο η εθνική συνεργία διασφαλίζει την απόδοση μιας πολιτικής ιδίως σε τέτοιες περιόδους, π.χ. δεν είναι μόνο κυβερνητικό μέλημα αλλά εξατομικευμένη ευθύνη η έκδοση αποδείξεων για κάθε συναλλαγή και η απόδοση του αντίστοιχου ΦΠΑ. Τώρα δεν κρίνονται οι αποφάσεις και η προσπάθεια της κυβέρνησης μόνο, αλλά μια εθνική αποτελεσματικότητα. Ναι λοιπόν, θα είναι αυτή η τελευταία φορά αν είναι και η τελευταία φορά που καθένας μας και όλοι μαζί ως συλλογικός διαχειριστής μιας εθνικής κρίσης υπολειπόμαστε σε συνέπεια ως προς την εφαρμογή των κανόνων μιας ευνομούμενης πολιτείας. Οι δυνάμεις, εντός και εκτός πολιτικής, που δυστυχώς κηρύσσουν την ανυπακοή και την άρνηση συμβολής μάλλον δεν πιστεύουν στις δυνατότητες της χώρας και την απαγκίστρωσή της από τους δανειστές της, όσο και αν εμφανίζονται ότι τους πολεμούν.
Τελικώς η κυβέρνηση θεωρεί επιτυχία ότι δεν έχει χρεοκοπήσει ακόμη η χώρα;
Αναμφισβήτητη επιτυχία θα 'ταν να είχε η χώρα αποφύγει αυτή τη δοκιμασία, αλλά θα είναι η τέλεια αποτυχία να συμφιλιωθούμε με τις φωνές που ισχυρίζονται πως η συμμετοχή στο ευρώ οδηγεί σε αδιέξοδο. Η Ελλάδα θα τελέσει το τέλειο έγκλημα κατά του εαυτού της αν πιστέψει πως μόνο αυτή έχει δίκιο, ενώ όλοι οι άλλοι συνωμοτούν εις βάρος της.
Αποκλείετε τη χρεοκοπία;
Ναι, την αποκλείω, όσο οι πολίτες παρά την απογοήτευση ακόμα και την αγανάκτησή τους αντιλαμβάνονται ότι αυτή η προσπάθεια απαιτεί μόχθο και θυσίες για να έχει αντίκρυσμα. Δεν θέλγονται από την εθναμεριμνησία των δημαγωγών που με καπηλευτικό λόγο και ανεύθυνη στάση επιχειρούν μια εθνική αντιστροφή. Δεν υπάρχει εθνικά υπερήφανη χρεοκοπία ούτε είναι προδοσία η ανόρθωση και ανασυγκρότηση της χώρας. Το μπαλάκι είναι στο δικό μας γήπεδο. Να γίνουμε όλοι παίκτες, να πάψουμε να 'μαστε σχολιαστές.
 

Λεηλατείται ο νέος δημόσιος τομέας

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στο Δημόσιο μόνο ως λεηλασία μπορεί να χαρακτηριστεί. Τη Δημόσια Διοίκηση, αφού τη χρησιμοποίησαν επί δεκαετίες ως λάφυρο του εκάστοτε νικητή των εκλογών, αφού τα δύο κόμματα εξουσίας ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας (όπως φαίνεται και από τις θέσεις της), τη θεώρησαν προσωπική τους περιουσία για να ικανοποιήσουν μέσω αυτής συμφέροντα ψηφοφόρων τους ή ισχυρών οικονομικών τους φίλων, τώρα προφανώς εκτιμούν ότι μπορούν να τη διαλύσουν εντελώς.
Είναι πραγματικά εξοργιστικό αυτοί που κυβέρνησαν και έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την κατάσταση της χώρας και των Δημοσίων Υπηρεσιών, να επιρρίπτουν όλες τις ευθύνες στους εργαζόμενους, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, προκειμένου να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη έτσι ώστε να δεχθεί όλο αυτό το ξεπούλημα.

Ευθύνες
και πραγματικότητα


Αντιλαμβάνεται ο λαός τι συνέπειες θα έχει η διάλυση της δημόσιας διοίκησης; Όχι, στην έκταση που πρέπει. Ο λαός, δεχόμενος αλλεπάλληλα χτυπήματα και βομβαρδιζόμενος από σενάρια χρεοκοπίας και καταστροφής, προσπαθεί να βρει που να επιρρίψει την ευθύνη. Την επιρρίπτει σε διάφορες άλλες κοινωνικές ομάδες, αυτοενοχοποιείται, ή τρομοκρατείται για το χειρότερο που θα του συμβεί. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η προπαγάνδα που αναπτύχθηκε απέδωσε σε ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου.
Παρουσιάζονται οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ότι είναι πάρα πολλοί, υψηλά αμειβόμενοι και οι μόνοι υπεύθυνοι για την κρίση. Είναι αλήθεια αυτό;
Οι δημόσιοι Υπάλληλοι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, της απογραφής και του πορίσματος της έρευνας, που η ίδια η κυβέρνηση είχε αναθέσει είναι κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο σε αριθμό και σε αποδοχές (10% του οικονομικού ενεργού πληθυσμού στην Ελλάδα, έναντι 33% στη Σουηδία, 27% στη Δανία, 18% στη Μ. Βρετανία).
Υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα στις Δημόσιες Υπηρεσίες, που απορρέουν από τις ασκούμενες πολιτικές. Η πολυνομία, η σύγχυση αρμοδιοτήτων, η υποχρηματοδότηση, ο κομματισμός, η αναξιοκρατία, η -σε πολλές περιπτώσεις- άνιση κατανομή του προσωπικού είναι τα βασικά προβλήματα που ταλαιπωρούν τη Δημόσια Διοίκηση αλλά και τους πολίτες.

Τι σκοπεύει να κάνει
η κυβέρνηση;


Είναι προφανές ότι δεν επιδιώκει να βελτιώσει το δημόσιο, αλλά να ξεπουλήσει όλον τον εθνικό πλούτο της χώρας αντί πινακίου φακής σε «φίλους» που τη στηρίζουν ακριβώς γιατί περιμένουν να οικειοποιηθούν αυτόν τον πλούτο με το μικρότερο δυνατό τίμημα. Επιχειρηματίες, τάχα επενδυτές, διευθυντές καναλιών είναι σε θέση αναμονής.
Δεν είναι τυχαίο που οι δημοσιογράφοι δεν ελέγχουν την κυβέρνηση γιατί παίρνει αντιλαϊκά μέτρα αλλά γιατί δεν παίρνει σκληρότερα, γιατί δεν έχει προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις. «Έχει δίκιο η τρόικα, δεν είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας», διακηρύσσουν.
Η αλήθεια είναι ότι οι δημόσιες υπηρεσίες αποτελούν μια πολύ μεγάλη πηγή πλούτου στα χέρια ιδιωτών, που θα πουλάνε στους πολίτες στοιχειώδεις παροχές για τις οποίες φορολογούνται. Η υγεία, η παιδεία, η κοινωνική πρόνοια γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: τα σχολικά βιβλία, που οι γονείς αναγκάσθηκαν να προμηθευτούν με κάθε τρόπο!
Το μεγάλο ζήτημα είναι ότι ο λαός δεν έχει αντιληφθεί πλήρως την έκταση του προβλήματος. Δεν έχει αντιληφθεί ότι οι συνέπειες της συγχώνευσης–κατάργησης οργανισμών, σχολείων, νοσοκομείων, διευθύνσεων δεν αφορούν μόνο το δημόσιο υπάλληλο, που χάνει δικαιώματα, αλλά ολόκληρη την κοινωνία.
Η μισθωτή εφεδρεία δεν σημαίνει μόνο καταστρατήγηση του Συντάγματος και απολύσεις για χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, αλλά πραγματική διάλυση των κοινωνικών υποδομών. Έτσι ο εργαζόμενος που έχει χάσει μεγάλο μέρος των αποδοχών του θα αναγκαστεί να πληρώσει (εάν έχει) για παιδικούς σταθμούς (12.500 παιδιά έμειναν εκτός φέτος), για σχολεία και νοσοκομεία.
Οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουμε δει κυριολεκτικά τον κόσμο ανάποδα τους τελευταίους 18 μήνες. Οι μισθοί έχουν μειωθεί μέχρι και 40% και -εάν εφαρμοσθεί το μισθολόγιο- θα φθάσουν το 70%, τα ασφαλιστικά ταμεία θα καταρρεύσουν, ενώ οι συντάξεις θα εκμηδενιστούν. Οικοδομείται μπροστά στα μάτια μας μια κοινωνία εφιαλτική. Με ανεργία 30-35% χωρίς κοινωνικές παροχές και υποδομές, με εξευτελιστικούς μισθούς αλλά υψηλό κόστος ζωής. Δεν είναι τυχαίος ο ορισμός του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ, αφού έτσι προδιαγράφουν τους μισθούς στα 400–450 ευρώ.

(Αντι)δράσεις
του συνδικαλιστικού
κινήματος


Οι πλειοψηφίες των διοικήσεων των συνδικάτων, όπως μέχρι σήμερα διαμορφώνονταν με πελατειακούς, κυρίως, όρους, παρακολουθούν αμήχανα, έκπληκτα και με αποσπασματικές και ασυντόνιστες αντιδράσεις την επίθεση. Οργανώνονται, μέχρι σήμερα, κινητοποιήσεις για να σωθεί το επίδομα του ενός κλάδου ή οι θέσεις εργασίας του άλλου, αρνούμενοι να δουν το βασικό πυρήνα αυτών των επιλογών, τις οποίες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν με συντεχνιακούς αγώνες. Αρνούνται, ακόμη και σήμερα, να δουν ότι η γενικευμένη επίθεση απαιτεί γενικευμένους αγώνες με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και των ασκούμενων πολιτικών (χωρίς να παραιτούμαστε και από περιφερειακά θέματα) έξω από τις μνημονιακές πολιτικές και τις ψευτοβεβαιότητες της ευρωζώνης και του ευρώ που έχουν διαλύσει την κοινωνία, την οικονομία και την παραγωγική βάση της χώρας.

Δέσποινα Σπανού,
μέλος διοίκησης της ΑΔΕΔΥ


 Πηγή: Η Eποχή on-line

Χρυσόβουλα, υδατόσημα και «ζωντανές» περγαμηνές

Στο μέλλον οι ιστορικοί θα γνωρίζουν τις κρατικές δαπάνες την εποχή του Οθωνα, είναι όμως πολύ αμφίβολο αν θα μπορούν να βγάλουν άκρη με τα οικονομικά στοιχεία της Μεταπολίτευσης. Γιατί η δημόσια διοίκηση σήμερα δεν μπορεί καν να διατηρήσει αρχεία!

«Το υπουργείο Οικονομικών είναι από τα πλέον απείθαρχα», λέει ο επικεφαλής των Γενικών Αρχείων του Κράτους Νίκος Καραπιδάκης. «Ετσι, ενώ γνωρίζουμε για το 1835, πόσο κόστιζε το ιππικό στο κράτος, δεν μπορούμε να έχουμε εικόνα της ιστορίας των δαπανών τις τελευταίες δεκαετίες. Στη Γαλλία, αν κάποιος καταστρέψει αρχεία, μπορεί να μπει και φυλακή».
Η ζοφερή αυτή εικόνα που περιγράφει ο πρόεδρος της Εφορείας των ΓΑΚ δείχνει ακριβώς τα επίπεδα δυσλειτουργίας στη δημόσια διοίκηση. Δείχνει το γιατί ο δημόσιος τομέας βρίσκεται στο επίκεντρο της διαμάχης για την κρίση αλλά και το γιατί δεν μπορεί να εφαρμόσει όσα καλείται να εφαρμόσει.
«Βλέποντας την κατάσταση με τη ματιά του ιστορικού, θα έλεγα ότι η σημερινή κρίση είναι η λογική συνέπεια όλων των μέτρων που ελήφθασαν από το κράτος στη Μεταπολίτευση», σημειώνει. «Σωστά λέγεται ότι δεν αυτοκτονούν μόνο άτομα, αυτοκτονούν και κοινωνίες».
Ο Νίκος Καραπιδάκης πιστεύει μάλιστα ότι παλιότερα, που η Ελλάδα ήταν φτωχότερη, οι διοικητικές δομές ήταν καλύτερες. «Σήμερα η ελληνική δημόσια διοίκηση δεν πιστεύω ότι θα ήταν ικανή να αντιμετωπίσει μια ανταλλαγή πληθυσμών. Τις δεκαετίες του '20 και του '30 κατάφερε να αφομοιώσει το μεγαλύτερο δημογραφικό σοκ στην ελληνική ιστορία. Απαλλοτριώσεις, αναγνωρίσεις τίτλων και όλα όσα χρειάζονταν για πέντε εκατομμύρια ανθρώπους που ζούσαν σε παράγκες, στρατώνες, σχολεία, αρχαιολογικούς χώρους. Ηταν ένας άθλος τον οποίο δεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει το σημερινό κράτος»…
Για τα αρχεία των κομμάτων - που, πάντως, από νομική άποψη, θεωρούνται ιδιωτικά - ξέρουμε λίγα πράγματα. «Το ΠΑΣΟΚ τα έχει, αλλά δεν ξέρουμε πού, ούτε αν επιτρέπεται η πρόσβαση. Για τη Ν.Δ. οι φήμες της πιάτσας λένε ότι κάποια στιγμή τα έχασε - φυλάσσονταν σε αποθήκες των εγκαταστάσεων Αλαφούζου. Βέβαια τα αρχεία των Ράλλη και Αβέρωφ βρίσκονται στο Ιδρυμα Καραμανλή.
Τα πιο οργανωμένα αρχεία τα έχει το ΚΚΕ - πήρε χρηματοδότηση, μάλιστα, γι' αυτά - αλλά δεν επιτρέπει την πρόσβαση. Τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) που είναι προσβάσιμα, έχουν τη δική τους ιστορία. Πρόκειται για τα αρχεία του ΚΚΕ Εσωτερικού που αποσπάστηκαν από το αρχείο του ΚΚΕ - το οποίο τα διεκδικεί - το 1968 στο Βουκουρέστι. Κάποια στιγμή ο Τσαουσέσκου, δεχόμενος πιέσεις, τα έστειλε στη Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Εκεί τα φύλαγε ο Νικόλας Κέδρος ο οποίος, όταν άρχισαν οι εντάσεις με τη FYROM, τα μετέφερε στην Ελλάδα. Φυλάσσονται ακόμα σε σκοπιανές κούτες και είναι ταξινομημένα με τον γιουγκοσλαβικό τρόπο τήρησης αρχείων», καταλήγει ο καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Τα Γενικά Αρχεία του Κράτους γνώρισαν αρκετές ταλαιπωρίες στεγαζόμενα σε διάφορα απίθανα υπόγεια κρατικών κτιρίων, μέχρι που το 2003 απέκτησαν τη δική τους σύγχρονη στέγη στο Ψυχικό. Μαζί με τα παραρτήματα (τα περιφερειακά αρχεία) σε διάφορες πόλεις της χώρας, απασχολούν 140 υπαλλήλους στον καθένα από τους οποίους - γιατί τα αρχεία μετριούνται σε μέτρα - αναλογούν κάποιες δεκάδες χιλιόμετρα χαρτιού. Παραλαμβάνουν τη θηριώδη παραγωγή του δημόσιου τομέα (υπουργεία, Τοπική Αυτοδιοίκηση κ.λπ.) και αποφασίζουν - ως μόνα αρμόδια γι' αυτό - τι μπορεί να καταστραφεί και τι πρέπει να διατηρηθεί στην Ιστορία. «Εδώ τα αρχεία καταφθάνουν με φορτηγά. Και τα ΓΑΚ αποτυπώνουν τη μεγάλη μνήμη της διοίκησης», λέει ο πρόεδρός τους Νίκος Καραπιδάκης
Το υπουργείο Παιδείας είναι εκείνο που ίδρυσε τα Γενικά Αρχεία του Κράτους το 1914. Και μόνο την περίοδο 1974-1986 είχαν υπαχθεί στο Πολιτισμού. Αυτό λόγω της δικτατορίας, που τα υπήγαγε στο Προεδρίας, στο πλαίσιο του οποίου δημιουργήθηκε το Πολιτισμού ως εργαλείο προπαγάνδας. «Οσο όμως υπαγόταν στο Πολιτισμού, που είναι φτωχό, υπήρχαν λεφτά μόνο για σπάγκους ώστε να δένονται οι φάκελοι», λέει ο Νίκος Καραπιδάκης. Το Παιδείας είναι πιο πλούσιο και μπορεί να τροφοδοτεί τα Αρχεία με αποσπάσεις υπαλλήλων. Αλλωστε το προσωπικό των ΓΑΚ είναι, αν και χαμηλά αμειβόμενο, υψηλών προσόντων: απαιτείται συνήθως πτυχίο νομικής και η γνώση ιταλικών ή τουρκικών. Ανάμεσα στους εργαζομένους υπάρχουν πολύ σοβαροί ερευνητές, με μεταπτυχιακούς τίτλους και διδακτορικά, καθώς και μία από τις καλύτερες ομάδες αναπαλαίωσης χαρτιού στη χώρα. Διαθέτουν δυνατότητα πλυσίματος του χαρτιού, μηχανή συμπλήρωσης του χαρτιού, απεντομωτήριο - συχνά τα αρχεία έρχονται γεμάτα σκουλήκια, λένε οι ειδικοί συντηρητές - αλλά και ένα μπούνκερ - «Αρχειοστάσιο έκτακτης ανάγκης», λέγεται - όπου προβλέπεται, βάσει πρωτοκόλλου, τι θα φυλαχτεί κατά προτεραιότητα (λ.χ. τα Συντάγματα του Αγώνα) σε περίπτωση μεγάλης καταστροφής.
Ενα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα των Γενικών Αρχείων είναι ο «Αρχειομνήμων», «η πιο μεγάλη ψηφιοποίηση στην Ελλάδα». Φιλοδοξία του υπουργείου Παιδείας είναι να μπορέσει, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να εισαγάγει τα αρχεία, μέσω του Αρχειομνήμονα, στη διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο, ώστε η Ιστορία να διδάσκεται από πρωτογενές υλικό. 
 
Πηγή:  TA NEA on-line

Κάρφωμα Ρέππα στον Ραγκούση: Δεν έφτιαξε σχ. νόμου για το μισθολόγιο

Με αιχμή του δόρατος αυτή τη φορά το νέο μισθολόγιο, δύο κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης, ο Δημήτρης Ρέππας και ο Γιάννης Ραγκούσης, διασταύρωσαν και πάλι τα ξίφη τους για δεύτερη φορά το τελευταίο τρίμηνο, πραγματοποιώντας νέο γύρο στη σκληρή κόντρα μεταξύ τους, η οποία που εγκαινιάστηκε στις αρχές του καλοκαιριού με αφορμή το νομοσχέδιο για τα ταξί.
Το εναρκτήριο λάκτισμα έδωσε η επιστολή Βουδούρη προς τον πρωθυπουργό, που μιλούσε για καθυστερήσεις υπουργών και ερμηνεύτηκε στο προχθεσινό δελτίο ειδήσεων του «Μέγκα» ότι αφορούσε το μισθολόγιο, άρα και τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δημήτρη Ρέππα. Ο κ. Ρέππας με τηλεφωνική παρέμβασή του υπογράμμισε ότι, όταν ανέλαβε το υπουργείο στα τέλη Ιουνίου, δεν βρήκε κανένα προσχέδιο νόμου σχετικό με το μισθολόγιο και έτσι ήταν υποχρεωμένος να αρχίσει από το μηδέν, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, «καρφώνοντας» σε ευθεία βολή τον προκάτοχό του στο υπουργείο.
Ακολούθησε χθες η αντίδραση του Γιάννη Ραγκούση, ο οποίος διευκρίνισε ότι υπήρξαν τουλάχιστον δέκα τίτλοι κειμένων εργασίας, καθώς και ειδικές μελέτες που άφησε παρακαταθήκη στο γραφείο του για το νέο υπουργό. Απαντώντας στον κ. Ραγκούση, το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης εξέδωσε ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία το υλικό που άφησε ο κ. Ραγκούσης αποτελείται από κείμενα εργασίας και μελέτες, αλλά δεν πρόκειται για προσχέδιο νόμου και αιτιολογική έκθεση με τη σχετική νομική δομή και περιεχόμενο.

Πηγή: enet

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Μόνιμοι υπάλληλοι θα μετακινηθούν σε θέσεις που καλύπτουν συμβασιούχοι

Η μείωση των συμβασιούχων κατά 50% μπορεί να επιφέρει εξοικονόμηση 200 εκατ. ευρώ

Σαρωτικές ανακατατάξεις και στον "στενό" δημόσιο τομέα θα επέλθουν με την επέκταση της "εφεδρείας" και στους μόνιμους υπαλλήλους. Ηδη τα υπουργεία προχωρούν στη μείωση των οργανικών μονάδων κατά 30%, η οποία μπορεί να επιφέρει την κατάργηση περίπου 150.000 κενών οργανικών θέσεων. Παράλληλα γίνεται καταγραφή του προσωπικού στον "στενό" δημόσιο τομέα (υπουργεία, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ) προκειμένου να εντοπιστούν οι πλεονάζοντες και οι κενές θέσεις στις οποίες μπορούν άμεσα να μετακινηθούν. Σύμφωνα με πληροφορίες, η αναλογία "μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις" που ισχύει βάσει του Μεσοπρόθεσμου για το 2012, καθώς και ο περιορισμός κατά 10% των 37.000 συμβασιούχων αναμένεται να αναθεωρηθούν.
Σε πολλά υπουργεία υπάρχει η σκέψη να μετακινηθούν μόνιμοι ή αορίστου χρόνου υπάλληλοι που μπορεί να χαρακτηριστούν πλεονάζοντες, σε θέσεις που καλύπτονται σήμερα από συμβασιούχους. Με τον τρόπο αυτό θα αξιοποιηθεί το μόνιμο προσωπικό και θα μειωθούν δραστικά οι θέσεις των συμβασιούχων. Υπολογίζεται ότι η μείωση των συμβασιούχων κατά 50% (18.000 υπάλληλοι) μπορεί να επιφέρει εξοικονόμηση 200 εκατ. ευρώ.
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την εισαγωγή του θεσμού του "κρατικού" υπαλλήλου, θα επιφέρει σαρωτικές μετατάξεις μόνιμου προσωπικού ακόμα και εκτός των ορίων του νομού που απασχολείται σήμερα.

Προσλήψεις
Παράλληλα εκτιμάται ότι η αναλογία προσλήψεων - αποχωρήσεων θα παραμείνει "1 προς 10", αν δεν αυξηθεί σε "1 προς 15", ενώ κυβερνητικοί παράγοντες αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να συμφωνηθεί με την τρόικα το "πάγωμα" των προσλήψεων για ένα ή δύο χρόνια. Σύμφωνα με ανώτερα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης, στην περίπτωση κατάργησης οργανικών θέσεων που καταλαμβάνουν μόνιμοι υπάλληλοι, απολύεται ο υπάλληλος αλλά δημιουργείται μία άλλη λίστα μόνιμων εφέδρων υπαλλήλων.
Οι ίδιες πηγές ανατρέχουν στον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα, που αναφέρει ότι σε περίπτωση που απολυθεί μόνιμος υπάλληλος λόγω κατάργησης οργανικής θέσης, το κράτος οφείλει να προσλάβει πρώτα τον συγκεκριμένο υπάλληλο σε περίπτωση που "χηρέψει" αντίστοιχη θέση.
Μ. ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ

Αναξιοκρατικές προσλήψεις από τη ΝΔ
Αναφερόμενος στο θέμα της εφεδρείας, ο γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, απαντώντας στη ΝΔ, επισήμανε σε ανακοίνωσή του: "Γιατί τρομάζει τη ΝΔ το ενδεχόμενο να ισχύσει η εργασιακή εφεδρεία όπως πρότεινε η ίδια, σε υπαλλήλους που δεν έχουν προσληφθεί στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ και μιλά για κομματικές διώξεις; Τι έχει να φοβηθεί αν οι προσλήψεις που έκανε ήταν αξιοκρατικές;". Διαπιστώνει επίσης ότι "όλοι οι πολίτες γνωρίζουν: οι προσλήψεις που έκανε η ΝΔ και πολλές χιλιάδες ήταν και αναξιοκρατικές ήταν και επιβάρυναν με δυσβάσταχτο κόστος το Δημόσιο, οδηγώντας μας στη σημερινή κατάσταση".

Πηγή: www.ethnos.gr

5 κριτήρια για την εφεδρεία στο Δημόσιο

Προηγούνται όσοι υπάλληλοι είναι άνω των 60 ετών, οι εργαζόμενοι που κατοχυρώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα, όσοι δεν κατέχουν πανεπιστημιακό τίτλο, οι διορισμένοι εκτός ΑΣΕΠ, καθώς και όσοι απασχολούνται σε θέσεις διοικητικών καθηκόντων.

Πέντε βασικά κριτήρια και μοριοδότηση θα περιλαμβάνει -σύμφωνα με πληροφορίες- η νομοθετική ρύθμιση που θα καταθέσει η κυβέρνηση στις αρχές του Οκτωβρίου με την οποία θα καταγραφεί το πλεονάζον προσωπικό των 30.000 υπαλλήλων από τον ευρύτερο και "στενό" δημόσιο τομέα, το οποίο θα τεθεί σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας μέχρι το τέλος του 2011.
Κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι με τη νομοθετική ρύθμιση το καθεστώς της εργασιακής εφεδρείας θα επεκταθεί και στον "στενό" δημόσιο τομέα χωρίς καμία εξαίρεση, δηλαδή, εκτός των υπαλλήλων αορίστου χρόνου στους δημόσιους οργανισμούς, θα αξιολογηθούν και οι υπάλληλοι αορίστου χρόνου και οι μόνιμοι στα υπουργεία, στα ΝΠΔΔ, συμπεριλαμβανομένων και των δήμων και των δημοτικών επιχειρήσεων.
Το επικρατέστερο σενάριο για τη ρύθμιση που προετοιμάζει η κυβέρνηση, προκειμένου να καλύψει το νομοθετικό κενό που υπάρχει όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο προκύπτει το πλεονάζον προσωπικό, εμπεριέχει τη θεσμοθέτηση 5 βασικών κριτηρίων με τα οποία θα προταχθούν:
  • Οι υπάλληλοι που ανήκουν στην ηλικιακή κατηγορία των 60 ετών και πάνω, οι οποίοι σύμφωνα με την περσινή απογραφή είναι 43.743. Οι περισσότεροι από τους συγκεκριμένους υπαλλήλους είναι σε προσυνταξιοδοτικό στάδιο.
  • Οι εργαζόμενοι μεγαλύτερης ηλικίας (μεταξύ 50-60 ετών) που έχουν κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, προκειμένου να βρεθούν έναν χρόνο στην εφεδρεία και κατόπιν να συνταξιοδοτηθούν.
  • Οσοι δεν κατέχουν πανεπιστημιακό τίτλο, δηλαδή ανήκουν στις κατηγορίες υποχρεωτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
  • Οσοι απασχολούνται σε θέσεις διοικητικών καθηκόντων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ένα μεγάλο μέρος του πλεονάζοντος προσωπικού καταγράφεται στους διοικητικούς υπάλλήλους, οι οποίοι αριθμούν περίπου το 45% του συνόλου των εργαζομένων στο Δημόσιο.
  • Οι υπάλληλοι που έχουν προσληφθεί με διαδικασίες εκτός ΑΣΕΠ. Υπολογίζεται ότι περίπου 67.000 δημόσιοι υπάλληλοι έχουν διοριστεί την τελευταία 8ετία με διαδικασίες χωρίς τον έλεγχο του ΑΣΕΠ και ανήκουν κυρίως στον διοικητικό κλάδο. Αρμόδιες πηγές αναφέρουν ότι θα υπάρχει "αρνητική" μοριοδότηση σε όσους έχουν προσληφθεί με διαδικασίες εκτός ΑΣΕΠ, κυρίως από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Επιβεβαιώνουν όμως το γεγονός ότι πρώτα θα τεθούν σε "εφεδρεία" οι μεγαλύτεροι σε ηλικία υπάλληλοι και εάν δεν συμπληρωθούν οι 30.000 θέσεις πλεονάζοντος προσωπικού τότε θα προχωρήσει η κυβέρνηση στην αξιολόγηση των προσλήψεων της τελευταίας 10ετίας, όπου θα υπάρξει και σε αυτή την περίπτωση μοριοδότηση των υποψηφίων.
Μοριοδότηση


Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δημήτρης Ρέππας
Το σενάριο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση περιλαμβάνει τη μοριοδότηση της ηλικίας,της οικογενειακής κατάστασης, της προϋπηρεσίας, της ειδικότητας και της εκπαιδευτικής κατηγορίας που ανήκουν οι υποψήφιοι (τίτλοι σπουδών) και του τρόπου πρόσληψης. Κυβερνητικά στελέχη κάνουν λόγο για ένα εξαιρετικά δύσκολο νομοτεχνικά έργο, το οποίο πρέπει να συνυπολογίζει μια σειρά παραμέτρων (π.χ. που εργάζεται σήμερα ο υπάλληλος, αν απασχολείται σε υπηρεσίες ή φορείς που έχουν σχέση με εξυπηρέτηση κοινού κτλ.). Σύμφωνα με τον καθορισμό των παραπάνω κριτηρίων, είναι πιθανό -εάν δεν εξαιρεθούν ρητώς- να περιληφθούν στο πλεονάζον προσωπικό και ένα μεγάλο μέρος των 5.000 περίπου μεταταχθέντων από τον ΟΣΕ, τον ΟΑΣΑ και την πρώην Ολυμπιακή Αεροπορία.

ΝΕΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΟ 

Το σενάριο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση περιλαμβάνει τη μοριοδότηση της ηλικίας, της οικογενειακής κατάστασης, της προϋπηρεσίας, της ειδικότητας και της εκπαιδευτικής κατηγορίας που ανήκουν οι υποψήφιοι (τίτλοι σπουδών) και του τρόπου πρόσληψης
Στο επόμενο υπουργικό συμβούλιο αναμένεται να κατατεθεί το σχέδιο νόμου για το νέο μισθολόγιο και το βαθμολόγιο του δημόσιου τομέα. Σύμφωνα με πληροφορίες, εκτός της κατάργησης των ειδικών επιδομάτων και της διατήρησης μόνο 4 (παραμεθορίου, ανθυγιεινής εργασίας, θέσης και οικογενειακού) θα προβλέπεται η απόδοση πριμ παραγωγικότητας ανά υπουργείο και φορέα. Το κονδύλι θα αναλογεί στο 10% της μισθοδοσίας κάθε φορέα και θα αποδίδεται σε υπαλλήλους και υπηρεσίες μετά από αξιολόγηση στη βάση στόχων που θα έχουν καθοριστεί. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Το προφίλ του προσωπικού που θα χαρακτηριστεί ως πλεονάζον
Σύμφωνα με τα στοιχεία που επεξεργάζεται η κυβέρνηση, το προφίλ του υπαλλήλου που θα τεθεί σε καθεστώς εφεδρείας αφορά κυρίως εργαζόμενους από τον ευρύτερο και στενό δημόσιο τομέα, οι οποίοι είναι από 55 χρονών και πάνω, άρα οι περισσότεροι από αυτούς έχουν κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, είναι διοικητικό προσωπικό και ανήκουν στην εκπαιδευτική κατηγορία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Προκειμένου να συμπληρωθεί ο αριθμός των 30.000 υπαλλήλων που θα τεθούν σε εφεδρεία μέχρι το τέλος του 2011, αναμένεται να συμπεριληφθούν κυρίως υπάλληλοι οι οποίοι είναι έτοιμοι ή θέλουν 1 με 2 χρόνια να συνταξιοδοτηθούν.
Με τον τρόπο αυτόν η "εφεδρεία" θα αποτελέσει μια μορφή πρόωρης συνταξιοδότησης για τους εφέδρους, αφού θα αμείβονται με το 60% του βασικού τους μισθού για έναν χρόνο, ποσό αντίστοιχο με τη σύνταξη που θα ελάμβαναν. Υπάρχουν σκέψεις να αυξηθεί ο χρόνος εφεδρείας από 12 σε 18 μήνες για όσους χρειάζονται περισσότερο από 12 μήνες για να βγουν στη σύνταξη.

Νεοπροσλαμβανόμενοι
Επειδή όμως ένα μεγάλο μέρος των υπαλλήλων στο δημόσιο που έχουν κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα έχουν καταθέσει ήδη αιτήσεις για συνταξιοδότηση, υπολογίζεται ότι ένα μέρος των εφέδρων θα καλυφθεί με νεοπροσλαμβανόμενους της τελευταίας δεκαετίας, οι οποίοι ανήκουν στην κατηγορία των διοικητικών υπαλλήλων και έχουν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ.
Σύμφωνα με τον εφαρμοστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, από το σύνολο των εφέδρων, θα έχουν τη δυνατότητα να μεταταγούν σε κενές οργανικές θέσεις του Δημοσίου σε ποσοστό 10% επί των ετήσιων προσλήψεων και σε ποσοστό 30% σε θέσεις συμβασιούχων. Μετά την περίοδο του ενός έτους, θα μπορούν να παραμείνουν στους πίνακες χωρίς να λαμβάνουν το ποσό που αντιστοιχεί με το 60% του βασικού μισθού διεκδικώντας μια μόνιμη θέση στο Δημόσιο ή σύναψη συμβάσεων ορισμένου χρόνου ακόμα και μερικής απασχόλησης.

ΛΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 151 ΦΟΡΕΙΣ

Αποστολή στοιχείων με το σταγονόμετρο
Αριθμητικά στοιχεία, αίτηση εξαίρεσης από την εφεδρεία ή ακόμα και αδυναμία να βγάλουν πλεονάζον προσωπικό αναμένεται να καταθέσουν σήμερα στο υπουργείο Οικονομικών ένα μεγάλο μέρος από τα διοικητικά συμβούλια των 151 φορέων του δημοσίου που τους έχει ζητηθεί να καταγράψουν το πλεονάζον προσωπικό τους.
Ενας μικρός αριθμός οργανισμών, σύμφωνα με πληροφορίες, θα αποστείλουν λίστες υπαλλήλων οι οποίοι έχουν χαρακτηριστεί πλεονάζοντες. "Δεν υπάρχει πλεονάζον προσωπικό" στέλνουν "μήνυμα" στο υπουργείο Οικονομικών το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Φεστιβάλ Αθηνών, καθώς και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Εθνικό Θέατρο και η Λυρική Σκηνή, κυρίως λόγω του μικρού αριθμού μονίμων υπαλλήλων που διαθέτουν.
Ενας σημαντικός αριθμός διοικητικών συμβουλίων οργανισμών δηλώνει αδυναμία να καταγράψει το πλεονάζον προσωπικό, αφού δεν υπάρχουν νομοθετημένα συγκεκριμένα κριτήρια.
Αντίστοιχα, άλλοι φορείς αποστέλλουν μόνο αριθμούς και ειδικότητες εργαζομένων προκειμένου να ανταποκριθούν στο αίτημα του υπουργείου Οικονομικών.
Κυβερνητικοί παράγοντες αναφέρουν ότι τα στοιχεία για το πλεονάζον προσωπικό των 151 φορέων θα αποτελέσουν ένα πρώτο δείγμα για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με την προοπτική της εργασιακής εφεδρείας σε όλο το δημόσιο.
Λόγω έλλειψης νομοθετικού πλαισίου και στον βαθμό που το προεδρικό διάταγμα για την κατάταξη των πλεοναζόντων υπαλλήλων σε πίνακες του ΑΣΕΠ δεν έχει ακόμα εξεταστεί από το ΣτΕ, η συλλογή των στοιχείων από τους 151 φορείς θα αποτελέσει "άσκηση" για τη συλλογή δεδομένων.
Η νομοθετική ρύθμιση που ετοιμάζεται από νομοπαρασκευαστική επιτροπή των συναρμόδιων υπουργείων (Οικονομικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Εσωτερικών) θα ψηφιστεί με διαδικασίες-εξπρές προκειμένου να έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες για τους 30.000 εφέδρους μέχρι το τέλος του χρόνου.

ΠΗΓΗ: www.ethnos.gr 
  

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Understanding public sector productivity – the LSE’s simple guide

Understanding public sector productivity – the LSE’s simple guide

In the new era of austerity inaugurated since the election, one of the most central questions is how British government can do more with less, or at least do nearly the same with less. Leandro Carrera and Patrick Dunleavy clear up the confusions about a key concept – the productivity of the government sector.
The new Chancellor promises to fulfil the Conservatives’ manifesto pledge of significantly cutting public spending in order to improve budget deficit levels. At the same time, the Conservatives promise to improve productivity levels in the public sector so that the cuts do not to affect service delivery.
Productivity directly addresses the challenges of “doing more with the same or even fewer resources.” If a given organisation (or government department) is able to increase the number of service activities (which we term outputs) over time and, at the same time, maintain or reduce resources employed (inputs), it will achieve significant productivity gains.
How we can measure productivity? The chart below gives us some initial answers. Productivity should be simply defined as the ratio of all outputs produced by a given organisation divided by the inputs used to produce them.

Looking at a hypothetical example over time, in the figure below we can see a rising productivity trend for organisation X. While inputs are declining from Year 1 to 4, outputs are increasing over the same period of time, resulting in increased productivity.  This will be the effect that the coalition government is aiming to achieve. And there is good reason to believe that they will gain some of this desired impact, for a while at least. Essentially if you cut staff numbers and freeze staff pay, you can usually achieve much the same outputs in the organization at less cost, for an initial period.

But whether this effect can be sustained beyond the sort term is quite problematic. To get longer term effects, you need longer term strategies. For example, freezing recruitment tends to create staff shortage or overwork problems in a random-ish fashion. As stress piles up, the best and most talented staff (who are the most moveable personnel) may tend to leave more or leave earlier than other staff (depending of course on what the external labour market is like). So the government organization involve could start to ‘hollow out’ in terms of capabilities, a bit like a Swiss cheese. This pattern happened before with the Gershon efficiency review under Labour from 2005-9, and it lead to some significant organizational casualties – including a drastic reorganization of the failing Home Office and some worrying signs of stress in Her Majesty’s Revenue and Customs that are still not resolved. That’s why short-term squeeze effects in boosting productivity may not last for long.
What productivity is and is not
In much contemporary discussion of the public sector, including amongst policy-makers themselves, productivity and effectiveness are often wrongly used as if they are interchangeable. But as our diagram above shows, effectiveness is actually a very different measure – defined as the ratio of the outcomes which an organisation aims to achieve, divided by the total inputs. Thus, effectiveness in the public sector is a much more complex concept and is far more subject to measurement error and to influences from outside developments.
For example, one of the aims of the Department of Work and Pensions (DWP) is to reduce long term unemployment. However, measuring the department’s effectiveness in achieving this outcome can be tricky because there are intervening factors beyond DWP’s own direct control which affect the outcome (such as the state of the economy as a whole, or changes in individuals’ own employability. By contrast, productivity is a much more direct measure. It tells us how productive a given organisation is in transforming inputs into the different outputs which it is responsible for. In DWP’s case, this would include service activities such as the number of benefits paid and the amount of job advice given.
In the private sector, measuring productivity is quite simple because the different outputs produced by a given firm are weighted according to their price and then added to calculate an aggregated output measure. This measure is then divided by the total costs involved in producing them, which yields a total factor productivity ratio (TFP). In the public sector, outputs such as the different social security benefits paid or the different type of taxes collected do not have a price. For many years, statisticians adopted the “easy” solution of assuming that public sector outputs were equal to the cost of producing them. This input = output approach led to an implicit flat productivity assumption. In education, for example, it was assumed that total outputs were equal to the total amount of money spent in the sector.
Since the publication of the influential Atkinson Review in 2005, statisticians and practitioners have started to measure public sector outputs directly. This is done by calculating a total output measure for a given department or public service, weighting different outputs according to their unit-costs (a proxy of how much administration costs are involved in producing each type of output). This cost-weighted output measure is then divided by the total costs. As in the private sector, this provides a reliable productivity measure.

Empirical trends in public sector productivity in the UK
So what do the numbers look like? Part of the National Statistic Office (called the UK Centre for the Measurement of Government Activity) has been measuring productivity in different public services as well as in specific government areas for the last four years. The graph below shows their latest estimate for productivity in the whole public sector.*
*The services for which output and productivity were measured directly are: Healthcare, Education, Adult Social Care, Social Security Administration, Children Social Care and Public Order and Safety. For Police, Defence and Other public services the input=output approach was used.
As we can see, the data shows a rather negative trend across ten years. In 2007, productivity was still 3.3 percent lower than in 1997. It is important to note however, that this is an aggregated measure that includes different public services with different weights. The data from the NSO also shows that between 1997 and 2007 productivity in social security administration grew by over 10 percent. Meanwhile, in the labour-intensive fields trends were adverse – in healthcare government sector productivity declined by over 4 per cent (although the NHS is insulated from net cuts in coalition government policies) and in ‘public order and safety’ by nearly 17 per cent (although police officer numbers are also being protected against cuts).
Productivity figures can tells us a lot about the performance of specific public services. They can help citizens, stakeholders and public sector staff alike diagnose which public services are “doing more with less” and which are not.

Σειρά κινητοποιήσεων ετοιμάζουν οι εργαζόμενοι στο ΙΚΑ

ην κλιμάκωση των κινητοποιήσεών τους με απεργίες, συγκεντρώσεις και καταλήψεις σε υπηρεσίες αποφάσισε η συνέλευση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων του ΙΚΑ, η οποία πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου.

Η μορφή και οι ημερομηνίες των κινητοποιήσεων θα συγκεκριμενοποιηθούν από τη Διοίκηση της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ.

Στη συνέχεια οι εργαζόμενοι στο ΙΚΑ πραγματοποίησαν πορεία προς τη Βουλή, ζητώντας να αποσυρθούν τα νέα κυβερνητικά μέτρα, να μην γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο και να μην υπάρξει έκτακτη φορολογία και περικοπή των αμοιβών.

Ζητούν ακόμη την άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού στο ΙΚΑ και υποστηρίζουν ότι το νέο κύμα συνταξιοδοτήσεων επιβαρύνει τα χρόνια προβλήματα του ΙΚΑ και αυξάνει το χρόνο αναμονής για την έκδοση συντάξεων, οδηγώντας τους ασφαλισμένους σε απόγνωση.

Πηγή: Τα Νέα online και ειδικότερα εδώ

Γερμανική εταιρεία συμβούλων σχεδίασε πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας

Όπως αναφέρει η εβδομαδιαία οικονομική επιθεώρηση WirtschaftsWoche (WiWo), το σχέδιο προβλέπει άμεση μείωση του χρέους της Ελλάδας στο 90% του AΕΠ με τη δημιουργία εταιρείας καταπιστευτικής διαχείρισης 'Treuhand' (Τρόιχαντ) των ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα, υπό τον έλεγχο της Ευρωζώνης.
Στην εταιρεία αυτή θα ενταχθούν οι προς ιδιωτικοποίηση φορείς και όσα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου είναι ιδιωτικοποιημένα στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, όπως αεροδρόμια, λιμάνια, αυτοκινητόδρομοι κ.α., αλλά όχι "πολιτιστικά αγαθά".
Την συνολική αξία τους υπολογίζει η εταιρία Roland Berger σε 125 δις ευρώ. Εξ αυτών προτείνει να διατεθούν τα 60 δις για την αποπληρωμή του χρέους της Ελλάδας προς τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης και το υπόλοιπο να αναλάβει ο προσωρινός μηχανισμός στήριξης EFSF. Με τον τρόπο αυτό το χρέος της Ελλάδας "θα μειώνονταν από το 145% στο 90% του ΑΕΠ", δήλωσε στη WiWo, ο διευθυντής της Roland Berger, Μάρτιν Βίτι.
Η Wiwo επισημαίνει πως το σχέδιο έχει κοινοποιηθεί στον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος είπε ότι "αυτές οι σκέψεις είναι στη γραμμή που σκεφτόμαστε κι εμείς".

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
και ειδικότερα εδώ

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της Βουλής σχετικά με τα δημοσιεύματα περί "προνομίων" βουλευτών

Αθήνα, 23 Σεπτεμβρίου 2011

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της Βουλής σχετικά με τα δημοσιεύματα

Με αφορμή αναρτήσεις κειμένων στο διαδίκτυο και αναπαραγωγή αυτών από μέρους των ΜΜΕ περί «προνομίων» των βουλευτών,  από το Γραφείο Τύπου και Κοινοβουλευτικής Πληροφόρησης, οφείλουμε να σας ενημερώσουμε:
- Πρόκειται για αναληθή και ανυπόστατα δημοσιεύματα τα οποία παραπληροφορούν την κοινή γνώμη και δημιουργούν τον κίνδυνο να την στρέψουν εναντίον των εκλεγμένων αντιπροσώπων του ελληνικού λαού.
- Επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά ότι μετά τις μειώσεις των συνολικών αποδοχών των βουλευτών, που επήλθαν από τις εισηγήσεις του Προέδρου της Βουλής και τις αποφάσεις της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου, οι συνολικές αποδοχές των βουλευτών μειώθηκαν κατά 40%. 
- Επιπροσθέτως, πρόσφατα αποφασίστηκε η μη καταβολή ενός ολόκληρου μηνιαίου μισθού των βουλευτών. 
- Με την ψήφιση του εφαρμοστικού νόμου οι βουλευτές επιβαρύνονται με την καταβολή της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης με συντελεστή 5%, που είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο συντελεστή οποιουδήποτε άλλου Έλληνα πολίτη, καθώς και με την εισφορά υπέρ των ανέργων και του ΟΑΕΔ. 
- Από το 2010 έχει καταργηθεί ολοκληρωτικά για τους βουλευτές η καταβολή των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και το επίδομα αδείας. 
- Με ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής μειώθηκε κατά 50% η αποζημίωση για συμμετοχή σε ορισμένες συνεδριάσεις Επιτροπών και πλέον δεν υπερβαίνει τα 150 ευρώ ανά συνεδρίαση.
- Μετά από εισήγηση του Προέδρου της Βουλής και απόφαση της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου αντικαθίστανται τα οχήματα υψηλού κυβισμού που διατίθεντο στους βουλευτές με άλλα πολύ χαμηλότερου κυβισμού μειώνοντας την δαπάνη κατά 1,5 εκατομμύρια ευρώ. Επισημαίνεται ότι τα καύσιμα από τις διαδρομές που διανύονται με τα οχήματα αυτά τα πληρώνουν οι ίδιοι οι βουλευτές. Τα αυτοκίνητα αυτά αποτελούν εργαλείο δουλειάς για το βουλευτή, δεν είναι ιδιοκτησία τους, αλλά τους παραχωρούνται για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η βουλευτική τους ιδιότητα, προκειμένου να ασκήσουν τα καθήκοντά τους.
- Σε ό,τι αφορά στην ασυλία των βουλευτών, μετά την αλλαγή, που έγινε πέρυσι, του Κανονισμού της Βουλής, ο θεσμός της ασυλίας των βουλευτών, σε σύγκριση με ό,τι ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια, περιορίστηκε σημαντικά.   Αίρεται πλέον η ασυλία σε όλες τις περιπτώσεις που δεν αφορούν την πολιτική ή βουλευτική δραστηριότητά τους και οι βουλευτές δικάζονται, όπως και κάθε άλλος πολίτης. 
- Όσον αφορά στις προσλήψεις, θυμίζουμε ότι:
α) Από το Σεπτέμβριο του 2009 έως και σήμερα ο αριθμός των υπαλλήλων της Βουλής μειώθηκε κατά 90 και,
β) Μετά την αλλαγή του Κανονισμού της Βουλής, πέρυσι, που ομόφωνα ψήφισε η Ολομέλεια, κατόπιν εισήγησης του Προέδρου της Βουλής, εάν και όταν υπάρξει ανάγκη προσωπικού η πρόσληψη θα γίνεται με απόλυτα διαφανείς και αξιοκρατικές διαδικασίες, αποκλειστικά μέσω ΑΣΕΠ.
Όλες αυτές τις παραπάνω αποφάσεις η Βουλή τις έχει δημοσιοποιήσει κατ’ επανάληψη. Θα ήταν χρήσιμο να λαμβάνονται υπόψη από τα ΜΜΕ όταν τίθενται τέτοιες ανακρίβειες.
 
 

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Για έναν «Καλλικράτη» στην Υγεία

Για έναν «Καλλικράτη» στην Υγεία
Κανένα σύστημα υγείας δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την προϋπόθεση μιας καλά οργανωμένης πρωτοβάθμιας περίθαλψης (Π. Π.)
Στην Ελλάδα Π. Π. προσφέρουν: Τα ασφαλιστικά Ταμεία (κυρίως το ΙΚΑ) με την παγκόσμια «πρωτοτυπία» να διαθέτει δικές του -ιδιόκτητες- υγειονομικές υπηρεσίες με τεράστιο κόστος λειτουργίας, ξεκομμένες και ασύνδετες από το υπόλοιπο υγειονομικό σύστημα.
Τα Κέντρα Υγείας (Κ. Υ.) εκ των οποίων τα περισσότερα λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό ανεξέλεγκτα και αυτόνομα χωρίς ουσιαστική σύνδεση με τα νοσοκομεία στα οποία ανήκουν διοικητικά και λειτουργικά, με υποβαθμισμένες υπηρεσίες σε σχέση με το τεράστιο κόστος λειτουργίας τους, με ένα μεγάλο όγκο των υπηρεσιών τους να εξαντλείται στην «συνταγογραφία».
Τα Περιφερειακά – Αγροτικά Ιατρεία (Π. Ι. - Α. Ι.) στελεχωμένα με αγροτικούς ή γενικούς ιατρούς, που ανήκουν διοικητικά στα Κέντρα Υγείας, δηλαδή εντέλει στα Γενικά Δευτεροβάθμια Νοσοκομεία
Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι αντικειμενικά είναι πρακτικά αδύνατος ο έλεγχος της λειτουργίας των Κ. Υ. και των Π. Ι. - Α. Ι. γιατί πρακτικά δεν υφίσταται δυνατότητα ελέγχου από τους σημερινούς μηχανισμούς διοίκησης.
Η διασύνδεση της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης με τη Δευτεροβάθμια Περίθαλψη (Δ. Π.) είναι γραφειοκρατική και πρακτικά ανύπαρκτη. Κάθε ασθενής (Πελάτης Υγείας) προσεγγίζει οποιοδήποτε σημείο υπηρεσίας υγείας, και κυρίως τα Δευτεροβάθμια Νοσοκομεία, απρογραμμάτιστα, ανεξέλεγκτα, αυθαίρετα, έτσι που σε μεγάλο βαθμό να καταργείται ο δευτεροβάθμιος ρόλος τους και να εμπλέκονται αυτά δραματικά με την Π. Π. ακυρώνοντας ουσιαστικά τον δευτεροβάθμιο ρόλο τους.
Η ανεξέλεγκτη προσέλευση σε όλα τα σημεία προσφοράς υπηρεσιών υγείας και η ανύπαρκτη διασύνδεση μεταξύ τους προκαλεί τεράστια κατανάλωση χρήματος, εμπλοκή και ακύρωση των ρόλων των υγειονομικών θεσμών με δραματική υποβάθμιση των προσφερομένων υπηρεσιών.
Ουσιαστικά κανένας κάτοικος αυτής της χώρας δεν διαθέτει Ατομικό Φάκελο Υγείας στο Σύστημα Υγείας, με όλες τις μεταβολές του. Κάθε επαφή των ασθενών - Πελατών Υγείας με το σύστημα ουσιαστικά σημαίνει ότι γίνεται για πρώτη φορά και το ιστορικό του ασθενούς, βασικότατο στοιχείο για διαγνωστική προσέγγιση και θεραπεία αλλά και περιστολής πόρων, επαφίεται στις ατομικές πληροφορίες, στη μνήμη και στη διάθεση του ασθενούς.
Η πολυδιάσπαση των ασφαλιστικών φορέων, με την παρουσία πολλών βιβλιαρίων υγείας με διάφορες δυνατότητες και προνόμια, βοηθά στον αποσυντονισμό την Π. Π.
Ο κάθε Πελάτης Υγείας μπορεί να προσεγγίσει όλα τα σημεία προσφοράς υπηρεσιών υγείας, ανεξέλεγκτα και απρογραμμάτιστα, πολλές φορές χωρίς λόγο τα βιβλιάρια υγείας αποτελούν «ανοιχτά μπλοκ επιταγών» που ο κάθε γιατρός μπορεί να τα διαχειρίζεται κατά το δοκούν, με κυμαινόμενη συνείδηση, και χωρίς κανένα ουσιαστικό έλεγχο, συμπεριλαμβανομένης και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, οι συμβάσεις της οποίας με τα ασφαλιστικά Ταμεία είναι αναχρονιστικές και γραφειοκρατικές. Γεγονός που οδηγεί σε οικονομική αιμορραγία των ασφαλιστικών Ταμείων, η δε ροή του χρήματος από τον δημόσιο χώρο στο ιδιωτικό υγειονομικό σύστημα αγγίζει πολλές φορές την παρανομία.
Η προσπάθεια της πολιτείας για την επίλυση των προβλημάτων της Π. Π. είναι ανεπαρκής και σε πολλά σημεία σε λάθος κατεύθυνση και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ριζική, άμεση ή έστω μεσοπρόθεσμη λύση.
Γενικώς το μοντέλο που προτείνεται έχει τα χαρακτηριστικά ενός «Υγειονομικού Καλλικράτη» και μέσα σε αυτόν θα υπάρχουν οι πάσης φύσεως υγειονομικές επιτροπές π. χ. αναρρωτικών αδειών, αναπηριών και συντάξεων, ικανότητα οδήγησης κτλ. Αυτές μέχρι σήμερα ανήκουν στην ευθύνη των τοπικών πολιτικών προσώπων, με όλες τις γνωστές παρενέργειες που απορρέουν από τον «έλεγχο» αυτών των επιτροπών.
Απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία ενός τέτοιου μοντέλου διοίκησης είναι οι διοικητές, οι υποδιοικητές και τα μέλη των προτεινόμενων Δ. Σ. να είναι άτομα με αναγκαία τεχνογνωσία στον τομέα διοίκησης και διαχείρισης νοσηλευτικών μονάδων και όχι άτομα προερχόμενα από τις κομματικές εφεδρείες.
Του Χρηστου Γκιμτσα, Διευθυντής - συντονιστής Ορθοπεδικής στο Γ. Ν. Τρικάλων. 
Το άρθρο αποτελεί περίληψη από εκτενέστερη ανάλυση.

Πηγή: www.kathimerini.gr και ειδικότερα εδώ

Greek Marathon...

Επίκαιρη γελοιογραφία που μας έστειλε η φίλη και συνάδελφος Β.Σ. εκφράζοντας την απογοήτευσή της από τις κινήσεις της Κυβέρνησης.

"Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρουν έγκυρες πληροφορίες, αποφασίστηκε η θέση σε εφεδρεία 30.000 εργαζομένων στον στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που όπως ανέφερε ο κ. Βενιζέλος έχει έναν «συμβολικό» χαρακτήρα και δεν αποφέρει ιδιαίτερα οικονομικά οφέλη"... (Από τα ΝΕΑ 22.9.2011)

Αυτό που δε μας είπαν Υπουργός και Δημοσιογράφοι είναι τί να συμβολίζει άραγε ; μήπως οι Ολλανδοί ξέρουν καλύτερα ;;;